Cenazeye herkesten önce gelen akşamın bıçak açmayan ağzı
ne söylemese haklı
sokağa çıkma yasağı gibi olup biterken her şey
soğuktan çatlayan sular ne kötü bakmıştı yukarıda yüzen gök hayvanına
önce ayaklarımı söktüm, ardından ellerimi
kendine söz geçiremeyen bir şiirdi çevremi kuşatan
koca bir boşluk ve kusurlu bir şair
tanrıyla anlaşamayan, sesi cızırtılı geliyordu çoğu zaman
kaybolmuştum güzelliğine suçüstü yapılmış şehirde
önce gözlerimi çıkardım, ardından saçlarımı
toplum ahlakını bozmayan bir intihar olmalıydı
sonu dozunu fazla kaçırdığımız acılar
dağıtılmış bir orkestraydı benden geriye kalan
kuşların kanatlarından dışlanmış
şeytan tüyü gibi bir yalnızlık biliyordum
ortak noktalarımızı koymuştuk cümle başlarına
zaten bir şeyler anlatmaya hiç hevesli olmadık
öyle ya ağzımı deştim, ardından baldırımı
efendisinden kaçmış bir akşam beni selamlayandı
eve dönüş zamanının hafifliğinde olup biterken her şey

Şimdi koy bir köşesine beni intiharın
oraya, işte oraya daha çok yakışırım