[Benden dostluğunu ve bilgeliğini hiçbir zaman esirgememiş olan Ozan Uğraş’a saygımla]

Gökyüzünün serçe parmağına astım kendimi
kazara da olsa çarpar tabureye elbet bir ayak
belki bir ezan koşarken camisine
belki bir kuş uçarken
basmamaya çalışarak kaldırım çizgilerine

havalı bir intihar yeğdir yerdeki havasız yaşama
her mayıs toprağa ekilen ölüler bir türlü çiçek açmıyorsa
ve olağanüstü toplanmıyorsa tanrılar kurulu
çok kötü bir anlama gelir insan sözcüğü
ve gidemez oradan, bilmez oradan:
dizleri kanayan bir çocuktur yeryüzü.

Etine dolgun gövdeleri ve kırmızı şemsiyeleriyle
hiç mi kabahati yoktur güllerin?

Binlerce mayın var kafamın içinde
hiçkimsenin suçu değil, düşündükçe
havaya uçan gözlerim
ama herkes sorumludur biraz
başından tacı alınmış aslanlardan
ve son elde oyundan kaçan papazlardan
Mesela bir dal çocuk evini beklerken, kül olur esmerliğinden
tekrar bulunur ateş terine gizlediği ekmekten
ucuzluktan aldığı bedeni uyduruk; sökülür dikişleri hemen
çocuk kalan yerlerinin

ve seneye hiç büyüyemez.

Mesela kuşkulu bir dilde bakar kadın cennete
sömürgesidir Afrika gözleri âdemelmasıyla meşhur ülkelerin
gelenek bu ya; hiç gelmeyen bir Hıdırellez uğruna
bir mendil gibi bağlanır idam ağacına her mayıs
Nasıl da meşru durur vücudunda acı bir hükümet
gece bile korkarken kendi karanlığından
titrek bir zaman geçer içinden
Baldırından Sodom
Ve Gomore kayar memelerinden
kaçabildiği kadar uzak bakışları bir geyiktir avlanan
adam gibi avcının yaklaşırken adımları
Mesela gayet müsaittir elleri devrime öteki adamın
ikna edebilse gamzesinde çürüdüğü toprağı
ve mezar taşlarını sektirmese denizin kaburgası üstünde;
deniz mavi üniformalı bir teşkilat nihayetinde
dayar hemen silahını akciğerine;
güneş hakkından söz edemezsin
sokak hakkından söz edemezsin
ölümün hakkından kalkıp da gelemezsin

Ne farkımız kaldı tanrıların havaya fırlatıp
ağızlarıyla yakalamaya çalıştığı yemişlerden

Bir balta gibi indim kendi boynumdan aşağı
ne de olsa toplum ahlakına uygun bir davranıştır intihar
ne zamandır

her köprüden atlayanı yıldız sanıp
dilek tuttuğumuzdan…