kök..




hayatın kırsal bileklerinde
demirle dövülmüş geçmişti geriye kalan

..

dört duvarın yalnızlık çizimleri oynaşırken
çekmeceler dolusu ölü suretlerin dilidir hüzün

sessizliğin ağır bir iklimle kapıya serilmesi
inkarı olmayacak sonun başlangıcına tercüme

aklın garında eskimiş elbiseyle bir kadın
bavulundan sarkan acılar diyetine susmak

hep telaşlı dışarıdan geçen ayak sesleri
gidilen yönün tersinden gelen birilerinin
onun gittiği yere varması o kahrolası son

göz suyunun anafor olduğu anı denizinde
mercanlardan birikmiş botanik renkler
itibarı düşük hayaller büyütmüş olsa da
siyah beyazın hükmüdür resimlerde duran

Kapsamlı trajediye uyanmış rüya gezgini
topu, topu günaydın kelimesine adanmış
ruhu yoksul, insansız, kimliksiz, yurtsuz

özene bezene yapılmış düş mağazasından
üzerindeki karanlığa düşen ışıkların
kifayetsiz loş alıntılar olmasıdır acı

yerçekimsiz boşluklarda uçan yıllar
hasarlı birer betonarme yıkıntı ruhta
algılanamayan zaman geçişleri tufan
eğri, büğrü yapraklarıyla takvim ölümdür

izahı seferi ikametlerde kalmış günler
kirpiklerin balkonuna asıldığından beri
yalnızlıkla karışık yağan kederle ıslanır

kaç iklimin öldürülmesi faili meçhul
kaç ihtimalin karşılıksız kaldığı
kaç düşmenin ardından kalkıldığı
resmi sürgünlerde yazmamaktadır

bir rüzgarın kendine isyan edip
hep geriye esmesidir bunca kayıp

ezbere dayalı yaşamlar senfonisi değil
doğaçlama umut seyyahı bir dervişliktir

artık düşbaz olmuşsa körebe itikat
yansıması dar saydam anda bırakmalı
zirvesi imla hatalı bir ömrü toprağına


...

herkesin sürçmüş bir ömrü vardır sonun dilinde..