Ölümsüz atama mektup
Hükümsüz yaşattığıma
Anıt kabre bıraktım yüzümü
İtildiğim mezardan saçlarımı külle yıkadım
Günlerden 10 Kasım
Gülümseyerek ömrün yarısında
Bir siroz kaldı beynimin enkazında
Bütün seslerin arasındaki sessizlikti
Memleket narına pusatlanan yüreğin
O gün
Ya İstiklal Ya Ölüm dedin

UNUTMADIM

Sesini iliştirdiğin şehitlerin gökyüzünde bir yıldız
Her bayram sabahı göğe uçurduğum
Lekesiz beyaz bir güvercin oluyor
Bir yangını içimde unutan ağıtlarla
Ne Mutlu Türküm diyorum
Duyuyor musun?
Düşüp ruhumun girdabına
Korkusuz bakışlarında
Tarih sorguluyorum biliyor musun?
Siyah kurdeleler bağlayıp uçurtmalara
Savaşın ve barışın adına
Çanakkale Geçilmez

UNUTMADIM

Bir yüz görüyorum uykuda
Sarı saçlı mavi gözlü hoyrat bakışlı
Binlerce şiir yazılası sözlerine takılıyorum
Hep küçük kalarak kendime
Kahraman bir çocuk oluyorum bazen cephede
Ve sayfalarca ve defalarca
Yazıyorum karatahtaya
İstikbal göklerdedir

UNUTMADIM

Her gün yeniden doğmayı öğretir hayat
Azalarak artmayı eksilerek çoğalmayı
Salıncaklar kurmayı gökkuşağına
Serinlemeyi karanfillerle
Bayrağımın altında
Bulanarak alına beyazına
Gün günce alnıma çatılan ayyıldızım
Sol yanımda saklarken mavi gülüşlerini
Seni yalansız sevmeyi

UNUTMADIM