Kaç kelimeyle bağlanır insan umuda
Kaç kelimeyle sever ve aşık olur
Daha kaç kelime gerek ölmeye yaşamak için
Kaç kelimeliksin sen sahi
İçine düştüğüm kalp
Kafi değil mi en çok susmak
En zengin en kudretli en yahşi kelimeyle
Anlatıyorum işte
Susmanın içinde kaç milyon kelime var biliyor musun sen
Her dilin giyinik çıplak bütün kelimeleri
Hatta rengarenk sesleri giyinmiş tüm harfleri
Susmanın havsalasındadır
İnsan bi sustumu
En edebi şiirini söyler hayata
Sustuğu kadar suçludur çünkü
Derinliği meçhul hüzünlerden
Damıtıp kendini
Hele bir de ah etmeye görsün
Dağları yerinden edercesine
Bir of çekmeye görsün
Eni boyu hesap edilemeyen
Bir kucaktır herşeye

Bir de bir göğün göğsüne düşüp
Halelenen kelimeler vardır
Issızlığını örtbas edercesine
Çırpınır kanat kanat böler maviyi
Bir de harflerin ilişemediği
Bir kahkaha bırakır

Yok şimdi bir alınganlık kadavrası olma
Ben ölene kadar susmanın içine sığama sen
Büyüksün aşka dair devasa bir hınçsın
Kabul ediyorum gözlerinde çok güzel
Hele sesinde raksettirdiğin
Seni seviyorum ahengiyle
Boyadığın dünya pek güzel
Şu var ki ben liyakatimi senden alacak
Sessizliği bilmiyorum
Mesela alışkanlığım olma diye
Seni heran bir başka söylüyorum

Alış buna kadınım alış
Sen İstanbul koktuğunda
Ben Kabeliğimi sereyim ayaklarına
Dudaklarını İstilam edeyim
Kıskansın o siyah taş bile
Ben susmanın hazinesini istiyorum
O en çok benim olsun
Benden başkasına sızama
Beni çarmıhına ger de sakla
Şiir mi dedin
Al onu da göğünü mahyala