yıldızı kaymış bir garsonum
beş yıldızlı otelde
nezaketim inceliğim sahte
saçlarından tutup kopardım bir papatyayı
mızraklı bir mısra sapladım kalbine
seni ben bu acımasız kirli dünyada
incitmeden sevmek istedim
ama herkes kadar hayvandım bende
bazen düşünemeyen

kendimi burada terk ediyorum
halbuki şahdamarımdan yakındım kendime
ne kendimi sana anlata bildim
ne inşaat işçilerine karl max’ı
marangoz kalfası böyle nefretle bakar bize
halbuki onun döktüğü alın teri
onun hayatını güzelleştirsin diye
ölmedi mi Mahir?

bak şu ışıkları yanan yerlere
gerçekten mutlu mu yaşıyorlardır
cehennemi yaşayanların yaptığı villalarda
gökdelenlerde, saraylarda...
allah birdir kelimesi kaç şeytanı kovuyordu
bir daha söyle kaç şeytanı?
bana cennetten bahsedip durma inanmıyorum
ekmek çalana hırsız diyor adalet
onlara beyfendi
çok orospu çocuğu bir yer bu dünya...



Cevher Çakmak