4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1652
Okunma
yaralarımı saydım karanlıkta sessizce
yaralarıma alkol döktüm
parmaklarımı saplamadım bir yangına
gözlerime bir avuç kül bastım
affetmeyi bilmedim hiç
ruhumdaki bu hasar babam yüzünden
bazen karanlıktan korkarmışım meğer
şimdi çırılcıplak cılız bir cenin şeklinde...
kafamın içindeki gürültüleri susturamıyorum
uçurum dolusu cinnet yumrukluyor
kapıyı pencereyi
ben çok göz yaşı kaybettim
annemin gözlerinden
çocukların vucutlarından kan kaybettim
cenneti kaybettim
allahı kaybettim
seni kaybettim
yenilgilerim ne muhteşem!
seni beklediğim gecelerde hiç gelmedin
kitabın son sayfasına geldim
kötü bitti
onaramadım kendimi saramadım
ellerin çok uzaktaydı
ben kendime çok yakındım
dayanılmaz olan buydu
kendime çok yakındım.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz