7
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
958
Okunma
sebepsiz yanışlardı ucunda dilimin
tözün kırmızı varoluşuydu, suskuydu
o çok konuştuğum
sizin hiç dinlemediğiniz akşamlardı
çatık kaşlı uykulara verip sırtınızı
başıma uzak omuzlardı yalnızlık
bir çocuk bir hıçkırığa ne kadar tutunursa o kadardı
yarım yarım tamamlanmaktı yüzünün rengine
kendimi hiç tanımadan anlatmak
kimin rahminde şu dönenen çığlık
boğazımızda yumrulanan sözü ölümün
yutkundukça tersinden düzüne uzundu yol
gökyüzünüz mavime dardı
yeşil, yolunu şaşırmış bir renk
dilimiz her sözcüğe hazır,
kalbimiz kırk odalı saray
ne söz, ne saray ne yeşil düşündüğünüz kadardı
5.0
100% (6)
Cevap Yaz