4
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
774
Okunma
yol, üstümüzden geçen o koca adım
kendinden düşen uçurumsun
maviye koşan içinin rüzgarlarıdır hep
hiçbir kederi koparma yerinden
bak yine ayakları açıkta kalmış çocukluğumuzun
kalk, az evvel itilmemiş gibi
kes, kanat, doğra sessizliğimi
uzun bir son’uz biz, başlarsak eğer
kırk kere vursun tahtalara elin
dilini eğit, etini dirilt
çekmeceden çıkar eski zaman kuşlarını, uçur
ve sev karanlığın asık yüzünü geceden
ağzından öptükçe büyüyor sanki
içimizdeki orman yangını
yitirmek için uzaklaşmak gerek değil
gitmek için kalman da yetermiş, geç öğrendim
sevgilim, sırılsıklam kara bir düşüm
kim görse o yöne düşüşüm
başucumuzda devrilmeye yüz tutmuş yaşlı ağacı yaşamın
altında kalmamak içinmiş acelemiz
5.0
100% (6)
Cevap Yaz