2
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
697
Okunma
.
ne çok sustum kendime
içim puslu orman türküsü
ellerimi atsam
binlerce güvercin.
ne yalnız iştir yaşamak
uykusunu alamamış çocuğu
uyandırır gibi kuşluk vakti
ya da daldırırcasına başını
mavi, dipsiz suya
ölüme sokulmak
başkalarının yaralarından
hayat yaptık kendimize
ateş yandı söndü
bıçak titredi karşımızda
korktu insan soyundan
sonra öptüm menekşeyi uyudum
kurtuldum dünden, yarından
arıyordum, buldum kendimi
ölüyordum korkudan.
ağlayınca ne çok şeye birden ağlıyorum
yorgunluğuna karıncanın,
göksüzlüğüne kuşların,
babamın uzağına,
yaşımın ortasından geçmişliğime
yetişemediğime zamanın.
en iyisi
sen bana çay söyle,
bir kitap ver
çocuk sesi çal yan odadan
içim "Suna’m türküsü"
-boşa gider mi gözyaşlarım ağlasam...
.
Cevap Yaz