1
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
964
Okunma
.
yaramda kimsenin izi yok
kimsenin yarasında izim
çok olmuş o bahçelerden geçeli
açık kalmış kitap sayfalarında
narin bir akşamüstü uykusudur gözlerim
zamanı katlayıp cebine koyuyor bazısı
kendi kendine söylenirken hatırlıyor
yaşlanmıyoruz eskiyoruz sadece
daha çok görseydim babamı
daha çok annem koksaydım
beslenme saatlerinde
üç beş hatıradan başka kalan ne
sokağın küfürlü ağzında
geçen çocukluğumdan
anladım nedir
bir hatıranın köşesinde kalmak
bir daha bu kadar anlamak ister miyim
kendimi kendi kabuğumdan soyup
uyanmak ister miyim bir sonsuz geceye
tüm sabahları tek seferde uyuyup
.
Cevap Yaz