ah sessiz gidenim,
bir bilsen şimdi nasıl dağınığım,
ardında nasıl rüzgarlar savurmuş beni,
nasıl bir köşeye çekilmişim.

fırtınalar sanki içimde kopmuş,
depremler bedenimde olmuş,
bir binanın kolonları gibi yıkılmışım,
toz duman içinde kalmışım.

kış desen sanki benim arkadaşım,
hiç içimi terk etmiyor,
hep içim üşüyor, elimi tutan kimse yok.
boynuma sarılan yok, sanki öksüzüm.

gittin,
sadece bir gitmek değildi seninki,
elimi, kolumu ve ciğerlerimi götürdün,
nefessiz kaldım, soluksuz kaldım.

her gün resmine dikkatlice bakıyorum.
yüz hatlarını ezberledim, dudaklarına dokundum,
cansız duruyordun karşımda , can verdim.
seni her gün bir çiçek gibi besledim, büyüttüm.

istiyordum ki, başın göğsümde dursun ömür boyu,
saçlarını okşayayım, şakaklarını seveyim,
kirpiklerine, gözlerine cenneti kurayım,
kuşlar gelip kirpiklerine yuva kursun.

ah sessiz gidenim
bir bilsen şimdi nasıl sensizim

İbrahim Dalkılıç

18/09/2015
23:20 izmir