hangi değer karşılığını buldu ki......bu yüzden hep yabancı kaldık.kalmaya da devam ediyoruz.
----
koşuşturuyoruz durmaksızın
ve yüzüne bakıyoruz hayatın
sen kimsin diyor
seni tanımıyorum diyor utanmadan.

oysa nasıl da sevişirdik
baki olmayan gecelerde
iniltilerimiz yeri göğü delerken
biz öyle mutluyduk ki
sevinçlerimiz bir ırmak gibi
gözlerimizden akıyordu.

nereye aksa yaşamaklar filizlenirdi
ve filizlenen yaşamaklar
gövdelerinde meyvalarını
öyle büyütürdü ki
susuşlarına renk gelirdi
güleç gamzeler eklenirdi yanaklarına.

ve şimdi de yabancısı kaldık bu hayatın ne yazık ki
tanıdığımız insanların bir hiçlik makarasına
sarıldığını izlerken
sessiz kalıyorum her şeye.

sadece bir şarkının enstrümantal ezgisi oluyorum.
içim kederleniyor
hem de ayarı olmayan bir fırtına gibi.
kavruluyorum sanki
sıkışıyor ruhum
kaldıramıyorum bu kaldırımları.

9 eylül.