SEVGİLİ ANNEM
Henüz yedisinde bütün sözcükleri,
Ezbere biliyordum.
ve edebiyatçıların bile bulmakta güçlük çektiği
dünyanın en güzel cümlelerini
usumun bir köşesinde saklamaya başlıyordum..
sadece iki çift göz,
ve sessiz kalan dudak devinimlerimin kıpırtıları
her şeyi silip süpürmeye,
yutarcasına toplamaya yetiyordu…


Yıllarca birikmiş,
Özlem dolu cümlelerle seni anmak istiyorum
Konuştukça,
Eprimiş sözcüklere dem vurup,
Boşalmak istiyorum….
Boşaldıkça anlatmak istiyorum
Sevgili annem..

Biliyormusun annem seni sadece duyumsamak
Ne kadar zor!
Ne kadar acı!
Ölüm bile çaresiz kalıyordu;
Hiçbir zaman anlatamayacağım
Duygularımın esrikliğinde..

Sadece mimiklerle yaptığım devinimler
Ruhumun derinliğinde bir yalım gibi
Biriken heyacanlarımı
İrinle dolu bir yara yapmaktan öteye gitmiyordu,
Sevgili annem…
oysa;
Tarhin bile kendini anlatmakta çaresiz kaldığı
Arşivlerden daha iyi bir belge oluyordum.
Biliyorum;
Hastalığımın tek reçetesi,
Bir sır gibi gizli duran bu belgeyi
Bir gün okurum diye
O özlem dolu yaldızı beklemekle geçiyor
Sevgili annem….

Turan ETGÜL