Sakin değilim.kendimi güçlü de hissetmiyorum.her an yitip kayboluyorum çünkü.


------------
Öfkenin kurduğu bir ağır travma
Sinir harbi,
Ve tanrının bilinçli olarak ruhumu boşalttığı an
ve ne yapmaya çalıştığını idrak etmeden
beni,benliğimi ve kendi irademi
öldürmeye meyilli bir güç haline gelmesi.



olabildiğince tehlikeli oluyorsun yani tanrım
şu silahı kaldırsan diyorum ensemden artık
çeksen gitsen beni vurmaktan vazgeçsen diyorum,
beni kendimle,kendi kurduğum dünyamla baş başa bıraksan
kendi izimi sürsem,kendi yoluma baksam ne olurdu diyeceğim
sen yine de bildiğini,gördüğünü okuyacaksın.


ve bu yüzden kuduran öfkelerim öylesine güçlü oluyor ki
Hani gücüm yetse şiddetli bir yumruk savuracağım
senin olduğun yöne doğru
Ama hangi taraftasın bilmiyorum,


Bilmediğim her yöne doğru kan kusuyorum
Ağzımda yontulmamış küfürler çıkıyor
Ne dinin hükmünü ne de senin hükmünü takmadan
Korkusuzca kendimi tatmin edene kadar
Elime ne geçirdiysem kırıp atıyorum bir köşeye.
Kendimi de bir çırpıda kırıp atıyorum
Kendimi de yoruyorum
Kendimi de kaybediyorum.


Şizofren bir ruh hastası gibi
Yığılıp kalıyorum sonunda sessizliğin içinde
Dilimden,ağzımdan salyalar boşalıyor
düşüp öleceğimi hissediyorum o an
düşüp öleceğimi ve asla bir daha kalkmayacağımı.

22 eylül.