İşte şimdi hepimiz biriz
Kimse kimsenin kininde öfkesinde nefretinde değil
Hoş muhabbette yok umut edecek bir yarın da
Yer yurt kavgasıymış
Mal mülk davasıymış
Azmış çokmuş hatta varmış yokmuş
Hiçbir şey bir hedef bir niyet bir emel değil
Hepimiz gerçeği bile farketmeyencek kadar biriz
Kimsenin hayali yok
Bir gerçek arayışı sözkonusu değil
Kimin ne olduğu nerede durduğu duracağı
Ne olup olacağı sorulmuyor
Kimsenin kınaması yok
Adalet hiç bu kadar kendini söylemiş değil
Merhamet yahut samimiyet filanda öyle
Ne dilin aradığı tat nede kalbin özlediği dost var
Suç bile suçlanmakdan beri
İşte hepimiz biriz
Uyku yok rüya yok
Arlanıp arınacak da değil hiç kimse
Kimsenin saati sıhhati dert edinmesi
Yoruldum artık diye pes etmesi de yok
Gönül bir gönüle muhtaç değil
Ne girmek için nede çıkmak için
Bir maslahat gözetilmiyor
İşte hepimiz hiç olmadığımız kadar biriz
Birliğimizin dağılma tehlikesi bile yok

Ve ey Allah;

Bu nasıl bir rahmet ey Allah
Merhamet içimde derin yaralar açan
Topuklu ayakkabı giymiş bir naif kızın
Ayaklarıyla gezinmekte
Her adımı bir acının hem başlangıcı
Hem de nihayeti olmakta
Kalıcı izler bırakırken en çokta sana olan inancımı artırmakta
Bu ne menem bir rahmet ey Allah
İçimin uçurumlarına atmışken kendimi
Tuz buz olmama ramak kala
En yakınım ellerden umudu kestirip
En uzaktaki güçlü bir samimiyetin eliyle
Demir zemine çakılacağım anda tutup yakalamakta
Bana nasıl bir rahmet bahşettin ey Allah
İçimin tüm ığrıplarını
Hiç bir rengine hiçbir sesine
Aldırmaksızın harmanlayıp bir hoşluk la merhemleyerek
Yolunu yordamını buldurmakta
Ey Allah beni iyileştirip onardığın
Her vesilene rahmet et
Hatta beni sana yakın eden her derdimin müsebbibi olan her kimselere de
Ama arafta kalanlara
Beni nefsimle başbaşa bırakıp kağıtsız kalem gibi duranlara
Nazar etme
Hazırlarını dahi nasip etme...