(Doğmak / Doğurmak)


"Sayıklamalar diye ayrı bir bölüm olmayınca tuttum cümleleri buraya döktüm
Lelia için farketmezdi
Ebabillerse nöbetteydi
Sen de görmezden gel şuracıkta doğurayım..."



Kuyudaydım önce
ben çelimsizdim o dipsiz
ve ortak karakter
ikimiz de dilsiz
Zikredecek tek bir harf yoktu
ki harf yoksa hayat yoktur
neden sesli sessiz ayrılır ki harfler
cümle kurarken umurunda mı
Yusuf kadar şanssızdım
sonra O çıkarıldı ben kaldım

Elini uzatmaya çalışanlar
“kuyu/n derin” deyip gittiler
Râzıydım oysa
köleleri olmaya
Yusuf benden şanslıydı
en azından köle olarak satıldı
O vakit anladım elimden tutulmayacağını
ki ben anladım mı
kaderim olur “anladıklarım”

Bir gün çıktım kuyudan
çıktım mı çıkarıldım mı anlamadım
ne önemi var
zaten kimsenin önsözünde olmayacağım
Ben sadece uyandım
Bilmiyorum vakit neydi
vaziyet nasıldı
Sen de sorma
mesafe uzak gelir sana da
Şimdi kocaman bir Rahimdim
kendimi doğurmak için
Issız bir yalnızlık sarılmasaydı
belki birkaç cümle
birkaç el izi olsaydı
Sancılara dayanabilir
kendimi pek/âlâ doğurabilirdim
doğan kim doğuran kim çok düşünme
Keskin olmayan cümle
uzatılmamış tırnaklar nerede !

Anladım
“Kendimden başlamayan hiçbir yol
sonunu nasip etmeyecek
zaten gölgelerin gözü yoktur
yolu görecek ve bilecek”
neden insanlar çoğunlukla
yere çizerler ki
gölgelerini

Akrep ile yelkovan
bileklerime sarılmış
Sanırım doğum yakın
Üç vakte kadar doğamazsam
Beni yakın
Benimle yakın...



Özgür SARAÇ / Râzı
Denizli