19
Yorum
68
Beğeni
0,0
Puan
2986
Okunma

Bak, oradan bir ateş geçiyor
buğusu üzerinde taze bir ekmek gibi
öpüp başıma koyuyorum yokluğunu
nefesin rüzgârıma limandı
gözlerime fer, belâlara miğferdi bakışın
bak şimdi oradan, tam ellerinin yanından
bir kelebek geçiyor;
kutsayarak toprağı ve ölümü...
Yeşili çalınmış bahçelerde talanım
yaşlı bir ağacı ölüyorum yaprak yaprak
rengi tutmamış bir gülüm belki; kim bilir
dolmamış kadehimde dertli bir firâk
ve ıslak bir martı yaslanır dağlarıma ağlayarak...
Sararmış takvimlerden düşüyor benzim;
yüzüm yok ki gel demeye!
hiç olmazsa son bir kez öpmeliydin
sabırsız dudaklarımı..
sensiz şimdi yaz günü üşümelerim
çocuksu ellerimde hayli geçkin bir telâş
ıslak sokaklarımda suç âleti yüreğim
birinci dereceden iştirakle yargılı...
Demem o ki sevgilim;
sevmek hakkımdı seni
ve en doğal olanıydı ölümlerin...
Özlem TARHAN