Hiç'e İthâf... Kanım içre yerleşen sırnaşık soğuk Kekremsi gülüşlerin lekesi gözlerimde Bakakalır, içime gözlerimden sızan su Oysa sağanaktır ardı ey kalbim; sakın güvenme Ertelenmez hiçbir rahmet Doğumdan ölüme Gökyüzü mağfiret... Bir hikâyesi var elbet bu amansız boşluğun İçimden geçen herkes sırasız ölüm Şu mavi sular gibi çırpınan telâşlı ellerim Her an başka bir mevtâya selâm duruyor; Önüm ardım, sağım solum toprak... Gidiyor şimdi bakın Geçmiş zaman terkisinde Deli toy gençliğim Yılkı atlar gibi uzanarak ufka İçim sarmaşık... Özlem TARHAN Şubat/2018 |