19
Yorum
53
Beğeni
0,0
Puan
1792
Okunma
Tükeniyor her hikâye
Başlamadan bitiyor her sokak
Üstüm başım küf, duman
Bir yenilgi türküsüdür dilime yapışıp kalan...
Esmerdin sen..
Her dokunuşta biraz daha kararan kuzgun
Anamın ak sütü gibi helâldir
Şakağıma sürdüğün kurşun
Çek ellerimi bu yangından
Ateş kavi, gün yorgun,
Dağlar biraz daha eğilmede geceye
Gül solmadan tükenir canda dermân
Umudum o ki
Bu ezâdan pişmandır Yaradan...
Kapansın çığlıklara açılan ağzım
Dinsin etrâfında çürüttüğüm tavâf
Suları eritip geldim ben,
Hadi diyorum çocuk hadi;
Öp bu yalnızlığın yamalarından...
Özlem TARHAN
Şubat sızısı...