Kim ki gayrisidir kalbinin ölmüştür
Ölülüğün dibine vurmuş
Heba olmuştur

Kim ki canı cananı beleştir
Kıymeti harbisi de öylece
Yaşıyormuş gibi vardır

Kim ki bıçkın bir dille konuşur
Doğru ağzında dilim dilim doğranır
Susmuştur

Kim ki icabında bir gökyüzü kadar engin
Ruhsatlı ormandır her bir ağacı
İkramının akranıdır

Kim ki; içinde naif bir kız dolaşır
Hiç mühlet vermez yalnızlığa
Bir azim sultandır

Kim ki beni bırak kapısına
Kıtmiri olunsa sahicidir cennet
Adanmak haktır

Kim ki içime dürülüp kalır
Siz deyin keder ben derim aşk
Her çare israftır

Kim ki benimdir damarı
Kalbine varınca anlarım
Hilafsız yarandır

Kim ki rahmeti rahmandandır
Bu dünyada yetmez varlığı
Ahiret kardaşıdır

Kim ki sev sev bitmez tükenmez
Her zerrene zerketsen
Zerren kafi değildir

Kim ki alıp aklını başından
Çıkarsa gönül dağına
İşte bu en zirvendir

Kim ki sürüncemede kalmış beni
Tutup en has yerimden alır
Vaktimin şahı serdarıdır

Kim ki sehpaya konulmuş ömrümü
Alır ipin ucundan
Canımın dermanıdır

Kim ki kim olduğunu bilir bildirir
Yahşi yıldızlar gibi dolar geceme
Hangisine değsem sevincimdir

Kim ki çağırın gelsin gövdeme
Çıkıp tepinsin tepemde
Kemale ermem içindir

Kim ki birdir binden bin kere
Maslahat gözetmez hoyratlığı
Can evinin sahibidir