I.
Bak bu kuşlar
Nasıl da ıssızlaşıyor olağan yalnızlıkla
İnsanlar gelip geçiyor
Hüznü yürürlülüğe sokma telaşı
Her şeyi ekliyorum bir bir ölümlerime
ve Rus bir kadın dişlerimi sızlatıyor

Geçip giderken bir bulvardan
Ne kadar unutulmuşluğum geliyor aklıma
Yanıyor bir ışık
Kalbim karanlıkta.

Aynı gökyüzü altında
Aynı yağmurla ıslanıyorsak
Değiliz hala uzak

II.
Diyorum size!
Dünya, benim hüzünlerimle başladı
Sahil kenarları artık uzak
Mutluluk, seçkin bir arbede

Bir cephede sevişegelirken rastlaşalım
Sokaklarda yankılansın sevdamız
Mutlu olmasak da olur
Üzüntümüzle yansın bu kent

Rus bir kadın
Şahane gülüşüyle Türkiye’yi andırıyor
Gözleri siyah, ciğerlerimden
Üst üste geliyor yaşamak arzusu vesair
Bugünlerde biraz daha yoksun.

III.
Duydum, evet
Uzun bir yokuşta bir begonya açmış
Göğsüme dayadım gökyüzünü
Üzülme, gidiyorum

II. Dünya sevdasında
Bir beyaz kadın ve soğuk adam
Kitaplar dolusu hüzün armalarıyla
Bir savaşı başlatıyorlar birlikte
Sahne sonu

Biliyorsunuz, sizi duydum sadece
Çiçekli bir balkondan
Geçişinizi seyrettim
Bir şiir düşüyor dilime ölümlü müdür
Bir Beyrut, bir Belarus, bir San Francisco
Olsa olsa bir gidiştir
Olası bir kaybediş
Benim hüznüm buna yeğdir

Şu bulutsuz gökyüzüne düşüyor yüzün
Beni bir ağlamak alıyor sessizce
Günbatımı, sahne sonu, şiir sonucu
Kalbimde olası depremler
Mavi saçlarında ağlamak
Üzülme, gidiyorum