o son anı sana nasıl anlatıyım hiç bilmiyorum
gözlerimden düşen damlalar yüreğimi kanatıyordu
sen gidiyordun ve ben hiç bişi yapamıyordum
hiç bişi yapamanın verdiği tarifsiz acıyı görmeni isterdim
asla unutamıcağım bir anı yaşatıyorsun
yok ediyorsun,kör ediyorsun,herşeyi mahvediyorsun
sen beni bırakıp nasıl gidiyorsun?
yalan mıydı herşey,gerçekten söylesene!
insanın duygularını nasıl paramparça olurmuş
şimdi ben yaşıyorum ve daha iyi anlıyorum
insanın içinin parçalanmasının acısını
hemde çok iyi anlıyorum,sen yaşatıyorsun
asıl korku nasılmış daha iyi anlıyorum
canımın ortasına mayın yerleştirip
beni bu korkuyla yaşatıyorsun
ilk defa senin için ağlıyorum
daha önceden mutlulukdan gözlerim dolmuştu
ama bu sefer çok kötü
çünkü bütün yaşanmışlıklar
bütün mutlu hayaller
şimdi günden güne eritiyor herşeyi
acımadın sen bana
attın beni o dibsiz kuyudan aşağı
kıydın sen bana
hiç acımadan kıydın
insanın içinin paramparça olması
ve senin bu kadar acımasız olman
gerçekten bir tesadüf mü asla değil
çünkü sen hiç bir şeyi hak etmiyorsun artık
banada acıyla baş etmeyi öğretiyorsun
herşeyi gözünde bitirip,benide yok ediyorsun
böyle ıssız bir boşluğun sokak lambasının
altında kuruyan ömrümün anlamsızlıklarını yaşıyor
imkansızlığa sürüklediğin ömrüm
akıp geçiyor yalnızlığımda
ve sen yaptığın hatayı
geç olmadan,dön,tut ellerimden,sarıl..
senden başkasıyla,asla olmaz..