her şey işte böyle
günlerim dağılıyor esintilerine
uykusuzum,mutsuzum belki ama sende yoksun yanımda
onca şey burada
bir tek sen eksiksin.
sussam olmuyor.
her şeyden nefret etsem
yokluğundan nefret edemiyorum.
herkesin sesleri burada
sen niye gelmiyorsun kanayan yaralarıma..
herkesin sesi kulağımda
çarpışıyor hepsinin sesleri seslerine
senin sesin hala gelmiyor kulaklarıma
gözlerim canlanamıyor bir türlü
bir seslensen.. ne olur ki
eskisi gibi adımı sayıklasan sadece razıyım.
nefesine sarılabilirim o an
uykuya dalar gibi sevinçlerime kapılabilirim ama
mutlu olurum sanıyorsun değil mi?
hüzünlerim o kadar taşmıştır ki
sen yokken kimseyle paylaşamamışımdır içimdeki yangını
ama sen bir şeylere cesaret edememişken
ben bütün cesaretimi bir gülüşünde kazanabilirdim
eğer içten,gerçekten olsaydı
gerçekten bana gelseydin ya da gelmek isteseydin
ben bana gerekeni ne olursa olsun yapardım
sadece senin için..
Senden vazgeçmemi istemeseydin
benden gitmek istemeseydin
dün gibi avuntularım dolaşırdı yarınlarımda
yarımca tutunmaya çalışmazdım yarınlarımda
sen kendini götürmedin giderken
yarınlarımı götürdün giderken
sevinçlerimi götürdün.
beni götürdün...
yunus özay