yaş kırk-ı elliyi bulunca
önce evlatların terk eder ,sonra eş dost akrabaların.....
yalnızlığa alışırsın
tutsak olursun bu dünya da yenilirsin zamana

ne vakit bir telefon sesi duysan ,
koşar gelirsin bin bir umutla, bakarsın telefona
acaba O, mu diye ,
kalbin duruverir dayanamaz heyecana

emeklerin tuz buz olur
savrulursun bir köşeye
alışırsın zamanla
yalnızlığa ve yaşlanmaya

gözyaşların nemi kurur
birden dalıp da gider o ıslak nemli gözlerin
kaybettiğin değerleri ararsın
sakladığın koca geçmişin özlemini duyarsın hatıralarda ve anılarda

ne kadar istesen, de dönemezsin
bir daha asla , ama asla , eski yıllaraaaaa
bu dünyada hiç bir şey gönlünü avutmaz,
tatsız tuzsuz bomboş yaşarsın , avare olursun yaşamın son heyelanında

işte o zaman anlarsın ki
bir damla mutluluğu
bulamazsın artık hiç bir zaman
ne ilkbahar da nede sonbahar da kalakalırsın yapayalnız ortalarda


işte ,o zaman ,anlarsın ,ki
ölümün hudut çizgisi
sen doğarken çizilmiştir
usulca konmuştur kara mühür anlına .........



şiir C. ceylan yılmaz
c.ceylan yılmaz