Tam açmışken kollarımı sevgiyle her iki yana
Koşarken çocuklar heyecanla yamacıma
Mayınlar sardı aniden etrafımızı boydan boya
Yürek yakan çocuk çığlıkları arasında
Çocukluğumu vurdum katran karası bir ağıda...

Ah Pollyanna...

Dökülürken eteklerimden umutlar sağa sola
Feryatlar yükseldi dağların en siyahına
Kan akarken nehirlerden uzak diyarlara
Utanç yüklü bulutlar çöktü dünyaya
Kangren olmuş eller uzandı acıyla semaya...

Ah Pollyanna...

Siyahların çare aradığı beyaz diyarlarda
Kimsesizlik vardı unutulmuş sofralarda
Çabuk çabuk yapılan işlerin ortasında
Yavaş yavaş aktı vicdanlar canlara
Karalar yüklendi beyaz yürekli siyahlara...

Ah Pollyanna...

34 can katledilirken dağlarda
Ceylanlar karşıladı onları semada
Anaların ah’ları yazmazken kitaplarda
Adaletsiz kâinatın adaleti yazdı nüshalarda
Hâlbuki devletin kanı vardı akıtılan her kanda...

Ah Pollyanna...

Yürüdüğüm sokakların her köşe başında
Sokağın doğurmadığı çocuklar çıktı karşıma
Mülteci eller dağılmışken kaldırımlara
Taşlaşmış yüreklerin ayakları bastı onlara
Onursuz kelimeler tuz attı yaralara...

Ah Pollyanna...

Legal insanların illegal ölüm çığlıkları dolanırken ortalıkta
Cenazeler kirletildi riyakârlaşmış necisi ağızlarda
Cennet topraklar cehennemi kucaklarken hayatta
Çile türküleri yakıldı söndürülen her ocakta
En çok acılar yer aldı kahrolası lügatta...

Ah Pollyanna...

Yüreğim açmışken kendisini tüm insanlığa
Kahpe isimler yazdı ismimi darağacına
Ellerim uzanmak isterken her sancıya
Bataklıklar serildi ayaklarımın altına
Dikenler saçıldı her bastığım sokağa...

Ah Pollyanna...

Benliğim daralsa da bin bir keder arasında
Daha güçlü kalkarım ayağa her acı sonrasında
Diktiğim fidanlar bazen kurumaya tutsa da
Umutlarımı yeşertirim isyan eden her ağaçta
Mücadelemle başkaldırırım nefes aldığım her an’da Pollyanna...


TÜLAY YILDIRIM EDE