Kaybolduğum yerde bulsam kendimi
Öldüğüm yerde diriltsem benliğimi

Kırıldığım yerde birleşse parçalarım
Unutulduğum yerde şahlansa varlığım

Silindiğim yerde yazılsa yine ismim
İtildiğim yerde çekilse hayata cismim

Kaçtığım yerde kovalasam hayatı
Vazgeçtiğim yerde sarsam kainatı

Sustuğum yerde bağırsam cümlelerimi çığlık çığlığa
Konuşmadığım yerde savursam kelimelerimi dünyaya

Sindirildiğim yerde açsam renk renk
Tiksinildiğim yerde olsam rengarenk bir çiçek

Dağıldığım yerde toparlasam kendimi bir çırpıda
Yandığım yerde doğsam küllerimden bir kez daha

Yasaklandığım yerde konuşsam dünyaya bin bir lisan
Cezalandırıldığım yerde ellerimi tutsa her dilden insan

Katledildiğim yerde birçok ‘ben’ doğursam
Zulüm gördüğüm yerde dünyayı ayağa kaldırsam

Suçlandığım yerde kocaman bir güneş olup doğsam
Horlandığım yerde gökkuşağı olup her yerde açsam

Korktuğum yerde dağılsa kara bulutlar
Yok olduğum yerde çoğalsa tüm umutlar

Yorulduğum yerde kendime sıkıca sarılsam
Ağladığım yerde yüreğimi sevgiyle sarsam

Bittiğim yerde daha da fazla yeşersem
Tükendiğim yerde daha da güçlü dirilsem

Sözlerimin bittiği yerde sonsuz kelimeler yaratsam
Sesimin kesildiği yerde kocaman bir orkestra olsam

Gülsem, dans etsem, konuşsam, bağırsam, kahkaha atsam, ayaklansam, birçok ben’le dünyayı ayağa kaldırsam...

TÜLAY YILDIRIM EDE