ŞİİR SENİN ADIN

Yalnız senin için yüreğim ağlarken,
Yalnızca senden esinlenirken,
Her zaman senin adını söylerken,
Her ses yalnız senin nefesinden, tınıları alırken...


Yalnız senin için hislerim öyle tatlı çınlıyor,
Bana neler neler söylüyor,
Çeşit çeşit sesler adınla yankılanıyor.
Uzaklarda titreşen sevgin kalbimde atar sanki,
Altın saçlı denizin güneşle dalgalanan uyumu,
Bilinmeyen, tılsımlı bir girdap gibi,
Beni taa... sonsuz derinliğine çekiyor...

İşte! Binlerce yıl seninle orada yaşayabilirim.
Adın alnıma yazılarak, kaderimin her satırında,
Silinmez düşünce ve duygularımdan...
Sensizliğimin mutlak dizeleri arasına,
Öylesine ağlamaklı dizeler ki her cümlesinde
Acıtan özlemler karalanıyor...

Bütün karanlıklara esir pırıltılı ışımalar,
Kutsal sevgiyi, korkunç cehennemin acısını,
Benim olmayan hayat ve ölümün tadını.
Semadaki yıldızlara ve aya bakarak okuyabilirim...

Zefir’den sessizce yankılanıp sesin gelir bana,
Kızgın ve hırçın dalgaların uğultusundan rüzgarla.
Seni nakarat gibi noktasiz ve kelimesiz yazabilirim...

Okuyabilsinler diye ölümsüz şiirlerle, yüzyıllarca-
Şiir sensin, şiirde senin adın...

Figen ANAR