bir silahın tiz sesiyle uyanıyorum yokluğuna
gün pencereme uğramadan çok önce
içimde hasretin devleşirken ben küçülüyorum
ve ben küçüldükçe
sevdan büyüyor sol yerimde
gitme
.........


belki de
içindeki yıkımların tek mimarı ben idim
gözlerin düşerken kederin ellerine sessizce
kim bilir
kurşun yemiş sokaklardan çekmeliydim ayaklarımı
o çocuk sevinçlerine
hüzün düşmeden çok önce
affet
.........

bil ki
tövbe tutmaz yeminlerim yok artık benim
seni nefesimde yaşatmaya söz verdim bir kere
ki bütün ithamlarına sağır ve de dilsizim artık
yeter ki
sen ellerini çekip ellerimden gitme


şimdi bir silahın içinde hasretin dönüyor biliyor musun
ben cümle günahlarımı yırtık ceplerimde biriktirdikçe
yokluğun içimde derin depremler yaratıyor gel de gör
aldanma dik duruşuma hasretindir beni küle çeviren


şimdi o yüzüne kim baksa suçludur benim için
dudağımın tadına doyulmaz abu hayatımdın sen
geçmişimden kalma cümle günahımdan arındım artık
yüreğimde sevdam ol yak beni yeniden ve gitme


anladım ki
birini sevmek hiç kolay değilmiş
ve ..
ölümün tek adresi yokluğunmuş meğer
gitme




Hasan İpek
onşubatikibinonbeş