P...

“kendinden başka efendisi olmayan kendine köle olur”

p...

insansın ya hani, sen insandan gelirsin
eğilip bükülsen de, bağlanıp çözülsen de
ölüyken dirilsen de yolun insana doğru...
insansın, alameti insanlıkta ararsın
bir söz ateşin olur nispetince yanarsın

m...

siz! bir kelimeden geriye kalanlar
siz! ana yollar, su çarkları, kapı önleri
ve kelebekler, ve gece vardiyaları
yürüyenler ve duranlar
konuşanlar ve susanlar
rüzgar vurmuş dal gibi boşlukta salınanlar
ben!
işte o ben ki varolmanın incelen bir cüzü
saati altı otuz olarak aklımda tuttum
masayı pencerenin yanında
güzel eşyaları yaşamanın
çalar saat üç defa çınladı durdu
benden başka kimseler duymadı bu müziği
çalar saat dört defa çınladı durdu
kimsenin bu kavgadan haberi yoktu

p...

sana bir sen lazımsın şu senden çıkaracak
hep sende kaybolarak kendinde arayacak
illaki eksiğine kör gözünü yumacak
saatin altı otuzunu aklında tutsan
masayı pencerenin yanına koysan
bir miktarın önünde secdeye varsan
kapı zili üç defa çınlayıp durur
benden başka kimseler duyamaz geldiğini
kapı zili dört defa çınlayıp durur
senden artacak o sen hesapta yoktur

m...

giderek yaslanıyorum kendi gölgeme
bir omuz ver meğer ki varsan
varsan, ve her daim yakınımdaysan
kimsesiz bir başına kendini arıyorsan
ben! sonsuz bir zamanın sonlu ardından
her bakışta vurulup, her solukta sağalan
saati altı otuz olarak aklımda tutan
masayı pencerenin yanına koyan
ölü şeyler arasında ölüp kaybolan
kapı zili üç defa çınlayıp dursa
benden başka kimseler duymasa geldiğini
kapı zili dört defa çınlayıp dursa
beni bulacak hikmet ya bende yoksa

p...

insansın ya hani, insanlıktan gelirsin
boy verip yeşersen de, sararıp savrulsan da
siman bir kızıl lale, omuzların laledan
sinenden biter hüzün, ah çeker içlenirsin
yalnızlığa bir ses ver, bir yüz çevir dünyadan
kendine varan yolcu artık yolu neylesin

insansın... alameti insanlıkta ararsın
bir düş ateşin olur hikmetince yanarsın