Bir keresinde Şekspir isminde bir adamdan bir pasaj okumuştum. Öylesine okumuştum. Fakat okuduğum şeyin beni harekete geçirdiğini hatırlıyorum. Sanırım Hamlet’in ağzından konuşuyordu Şekspir. “Olmak ya da olmamak” diyordu. Belli ki bazı şeylerden şüphe ediyordu.

Gücü ellerinde bulunduranların fikirlerini değiştirmelerini beklerseniz çok uzun süre beklemek zorunda kalabilirsiniz. Bana sorarsanız, yeni nesil, siyah, beyaz ya da kahverengi... ırkı ne olursa olsun, aşırı uçların olduğu bir dünyayı yaşıyor, devrimlerin ve değişimin yaşandığı bir dünya. Güçlüler güçlerini kötüye kullandılar. Artık bir değişim şart, yeni bir dünya kurulmak zorunda. Bu yolda herkesle kol kola yürümeye hazırım. Dünya üzerindeki bu aşağılık düzeni değiştirmek istediğiniz sürece hangi renkte olduğunuz umurumda değil.

(Malcolm X, Aralık 1964, Oxford, İngiltere)

bir acıyı devam ettirelim böylece
kömür sobalarında duman kokusu
kış kokusu...
sahici şeylerdendir yaşamak... ölmek
taze bir ölünün penceresinde tertemiz harfler,
acemi parmak izleri
taze bir ölünün penceresinde kasım buğusu

otel odaları büyüsün, okul sıraları
biz acıyı olduğu gibi bilelim, adam edelim
kasıma takılmasın kimseler,
sonbahardandır demesinler
her ölü ardında bir kış bırakır
alır gider yazı ölü,
alır gider de baharı güzü
ölüden geriye bir tek kış kalır

demirden arabalar dövülsün yine,
taş taş üstüne binalar
biz bir acıyı biriktirelim
kırmızı bir gökyüzü kaplasın kenti
şehvetli renkler suya dökülsün

o çocuklar ki sokak aralarında büyür
bir mahalle, bir mahalle daha
iki fakir bir zengin etmiyor, yazık...
ne de iki tutsak bir özgür

özgürlük diyorsun ya...
özgürlükten geriye bir takım kelepçe kalır
yorgun bir gözlük, bir konuşma kürsüsü
siyahlar vurulur, beyaz adam aklanır
yeni demirlerden yeni gemiler,
yeni gemiler yapılır
eskileri kuytulara bağlanır
bir fırtına kopar gırtlağımızdan
tutsak gemilerin çığlıkları semadan yankılanır