YÜREĞİ DAĞ HASAN ABİM EYVALLAH SANA EYVALLAH BÜYÜKLÜĞÜNE

...



gelip gidenlerin hep birşeyler unuttuğu
garlara benziyor çoğu insan portresi
...

herkes biraz unutkan
herkes biraz unutulmuş

sen sabahları uyandığın zamanda
gözlerinde kaldır beni
unutma rüyalarda avucuma yüzünü sürdüğünü
suyu yanaklarına vururken
aynada seyret ellerimi

sokaklar dağınık seslerle bezenmişdir
mevsimine göre çiçekler yıkılmış bahçelere
ağır yaşlılık çeken kentin
resmi bir günü daha yasallaşmıştır

sen yasal olmayan düşlerde hatırla beni
kayıp bir kent olsun gözlerinin içi
renginde deniz suları
kirpiklerin ağaçlar
kıyında beklet yağmurlarını
hasretime dair ne varsa unutmadığın
yağdır damlalarınla
sadece doğaçla gözlerinde
alışkanlık unutmanın başlangıcı
alışma bana

yüzü gözü kirli çocukların
elmayı dişlemesinde sev beni
unutulmuş bütün güzelliklerden geç
hatırlanan acısıyla geçmişin
bugününde tanı beni
hep yeniden özle
yeniden anla unutmadığın yanlarımı

biliyorum
çoğul renklerin var
ayak atışında mavi
ellerinin deyişinde sarı
konuşursun ya kırmızı
gülersin beyaz
ve tekil gökkuşağı saçların

hep aynı yerin renklerinde boyama beni
unutkanlık olmasın sonu
aklına geldiğim rastlantının
göğüne sür beni
tarif bekleme yelkovandan
akrebin akışına aldırma
rakamların dünyasından sıyrıl
tarihsiz, zamansız bir anda hatırla beni

herkes gider
gidenin sırtında kalır hayat

bir filmin en ucuz figüranı ol
sakın herkes olma
sinema perdesinden çıkıp gelirsin
cüzdanında unutmadığın sesim
parasız yatılı bir okulun
koridorunda buluşuruz
plastik bardaklarda demli aşk
ekmek arası umut yeriz
sen herkes olma

duvarlara yazılır kanayan düşler
içinden belli belirsiz şiirler geçer

kağıdın boş yerlerinde hatırla beni
bağır, çağır yazdığın bir anektodun
arka sayfasına çiz elini
ellerim bir güvercin mektubu
konar parmak aralarına
bir şiirin olur olmaz yerinde
bata çıka özle beni

unutulmuş eskilerin aşkında hatırla beni


...