hüzün acıdan doğmuş gibi
çayın şekerine bile ağrı kattık
halbuki demin bardak içindeki yüzü
bastırılmış melankolik çocuklardı
onların gözlerinde kızıl dururdu aşk

...


içimdeki çocuğun
annesinden öğrendim sevmeyi..


portmantoya asılı şemsiyeyi boşverip
yağmurda hatırlamalıyım seni
ıslak
zatürre tehlikeli hayalle

umursamadan kenti
çocukları saklayarak paltoma
kirpiklerimde toplamalıyım senleri
kedileri, köpekleri selamlayıp
hiç tereddüt etmeden
adının harfleriyle
adımlamalıyım kaldırımları

sen birsin, sonsuzsun gölgeme

eski liman ağzında
ölü gemilerle ağlamalıyım hasretine
tahta masaya kazınmış kayıp aşkların
hiçliğinde sarılmalıyım olmayışına
dahası
bir bardak taze çayda düşlemeliyim seni
şekeri atınca içine
cama vuran kızıl dalgalarda özlemeliyim

sensizliğin gecesine yazmalıyım mektupları
isimsiz adreslere göndermeliyim
ne bir kağıt olmalı
ne bir zarf
dilimin ucundan havaya tutunmalı kelimeler

demeliyim ki

asın şimdi gözlerimi
saçlarımdan çekin sehpayı
ellerimi bağlayın ölülerle
son bir aşk içeyim
sonra def edin beni geceye..

pragrafın ağrısı
öylesine dramatik
öylesine paramparça olmalı
noktasız virgülsüz duymalısın beni
çırılçıplak bağırmalıyım sonra
sustuğum an
mektuplara dip not olup kalmalı

karmaşık olmamalı sevdam
yada ezbere bilinen
evcilik oyunlarına dönmemeli

sabah ezanını
dört duvar arasında dinletmemeliyim sana
ruha hayatı sevdiren o sesi
zemheride denize sıfır duyumsamalısın
martılar acıkmışken zılgıt, zılgıt
minarelere ışıklar düştüğünde doyurmalısın onları
balıkçı takaları ve yosun kokusu
bir deniz feneri
kırılıp atılmış şarap şişeleri
geride bir dünya kirlilik
bir o kadar temiz kalmış umutlar
seni ağır kuşkularda değil
dirençli sadakatte mutlu etmeliyim

güzel çocuklar
ve emeğin ezgili adamları düşünce yollara
arkadan el sallayan kadınların
yüzünde bulmalısın hayatı

ben sende dövüşmeliyim zulme karşı
sen bende kardeş türküler söylemelisin
düşlerin penceresinden bakıp yarına
kimselere eğilmeden kurmalıyız hayalleri

Bütün var olanları içine alabilen aklım
senin yokluğunu alamayacak kadar aciz kalmalı
el ayak çekildiği zaman
geriye kalan yalnızlık
kalabalık yaralar açmalı uykusuzluğuma

sadece hüzün olmamalı aşk
iki kişinin yalansız duruşunda
bata çıka umutlar doğurmalı

anla beni
ey yüreğimde ateş çığları büyütenim

ben sana karmaşık denklemlerle aşk anlatmıyorum
ırmağın duru suyunda gördüğün çakıldır diyorum
gözlerindeki denizin suyunda
alabora olmak kadar güzeldir aşk
sadece sabahlarıma günaydın doldur istiyorum
sana aklımın duygularıyla
yüreğimin mantığından sesleniyorum

aşk senle bir ömrün geri kalan kısmıdır sevgili...