Biz hayatýn raconunu çoktan öðrendik
Daha dokuz yaþýnda baþladýk
delikanlý olmaya


Bir buluð çaðý nedir bile olmadý lugatlarýmýzda
Daha düþ kurmaya fýrsat bulamadan
Tepemizde simit tablosu taþýyarak baþladýk hayata
Simitleri deðilde
vakitsiz dünyayý taþýyorduk adeta


Ýþte böyle baþladý hayatla ilk tanýþýklýðýmýz

Ve henüz yeni baþlamýþtýk
bir simidin yanýk taraflarý gibi

Ýþte böyle yanmaya hayatýn sevda fýrýnlarýnda

Biz hayatýn raconunu çoktan öðrendik
Diplomasýz sýrasýz
Ve armasýz ceketleri giymeden kaç fýrýldak
Tezgahlar geçti üstümüzden

Ne mezuniyet balolarý ne de ihtiþamlý alkýþlar oldu
Hayat mektebinde

Gülmeyide hayattan öðrendik kahpelikleride

Sizler gibi bilmem ben mürekkep yalamýþlýðý
Ýnsan seli kalabalýklarda bazen
Ne çok yalnýzlýklarýmýz oldu

Ve külhan bey edalarýnda belkide bu yüzdendi
Topuklu ayakkabýlarýn üstüne basýlý yürüyüþlerimiz



Biz hayatýn raconunu çoktan öðrendik
Ekmek tutan o küçük parmaklarý
Tesbih sallamalarýnda hep dinlendirirdik

Ve oturduðumuz masalarda
Hiç bir zaman olmadý
kitabýn defterin kokusu
Ýþte bu yüzden belkide biz farkýnda olmadan
Üstümüze raký kokularý sinerdi

Bazen kahpelikleri kadehlerde boðardýk
kalem tutabilecek ellerimizle
Adýmýz bela diye okunurdu sýnýf yerine sorgu odalarýnda
Serseri zamanlarda akþam çökünce bu þehre kirli kirli

Hadi oðlum akþam oldu gir artýk içeri diye

Bir anne sesine þahit olmadý
kulaklarým anne sýcaklýðýný özlerken
Öksüz ve gözü yaþlý kaldýk her kapanan kapýlarýn ardýndan

Bana hayatý öðretme
Biz hayatýn raconunu çoktan öðrendik
Sen henüz giderken
biz çoktan dönüyorduk feleðin çemberinden

ayhan’ca cümleler
AYHAN AKDENÝZ