şimdi çocukluğuma dönsem
tanıyamazsın beni değilmi ?
bu büyüdüğüm adam benmiyim diye
çocukluğundan utanarak mı
bakarsın gözlerime
evet
biraz çabuk hırpalandım hayatta
şaçlarıma düşen ak kahırlar var şimdi
ve çocukluğumdaki masumiyetin yerine
gözlerime biraz hüzün biriktirdim
insanların
bu kadar acımasız olduğunu
hiç düşünemiştim
affet büyümeyi beceremedim işte


yüzümdeki çizgilerimi merakmı ediyorsun
ahh be çocukluğum
senden sonraki hikayelerimin
satır aralıkları onlar
yoksa yaşadıklarımı çokmu
belli ediyorlar
biraz soluklanınca sende
anlatırım hepsini birer birer merak etme
beyazlayan sakallarımıda kaşıdığıma bakma
sıkıntıdan ne yaptığımı bilmiyorum
böyle karşına yara bere çıkmak istemezdim


sana geldim çocukluğum
şu koca bedene
yine verirmisin eskisi gibi uçurtmanı
bana gülmeden ayıplamadan
anlasana be
ben çocukluğumu çok özledim işte
evet meğer insan büyüdükçe
azalıyormuş gücü yavaş yavaş
büyümeyi adamdan saydık
gün geçtikçe içimizde küçüldükçe
keşke tutsaydım elinden
dinleseymişim seni
bak dönüp dolaşıp yine seni özledim
hadi son bir kez
ver şu misketlerinide doya doya
tadını çıkayarım senin
tekrar bu kahrolası hayata geri
dönmeden önce
yada şu ağacın önünde
yum gözlerini saklanayım bir yerlerde
ve sakın sobeleme ha
bulmasınlar diye beni


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ