sen gelesiye kadar
hiç aklımda değildi aşk
öylesine yaşıyordum işte
kendi kendime
amaçsız sabahlara uyanışlarda
yüreğimdeki samimiyetsiz merhabalara
her hangi bir isimler değerdi
zaman mekan ne önemi var
şehir kalabalık
caddeler tıklım tıklımdı’da
ben ise yalnızlıklara
çarpa çarpa sana doğru geliyordum belki

dilimde sana söylenmemiş
sözlerin orucundaydım
yada çoktandır hiç dokunulmamış
saçlarını özlüyordum
bir yalanla yıkılan hayatta
bin doğrulara şüpheyle bakıyor
ve yalnızlığa alışınca insan
aşka aşileşiyor nedense
ne olur beni bağışla
korkularımdan böyle oldum işte
her kalbine değmeye çalışana
kapıyı kolay kolay açamıyor insan
gerideki acılarında peşin sıra senle gelince



sen gelesiye kadar
yarınlarımı biraz daha uzak sanıyordum
öyle bir dokundunki
bir enkazdan mücizelerimin
başlangıçları oldun
içimdeki çocuğu uyandırıp
senle büyümelerin elinden tuttun sanki
meğer ne çok özlemişim aşkı
ve dünümden daha çok sevmeyi
günümün herhangi bir vaktinde
sana olan çocuk sevinçlerimle
aklımdan hiç çıkmadan adını söylemeyi


şimdi yalanlarla yıkılan geçmişimi
doğrularıma’da seni katarak
birer birer telafi ediyorum
bazen içimden
bu şehrin en yüksek yerinden
haykırmak istiyorum sana
nerde kaldın
nerde kaldın geç kalanım diyerek


bazen sen aradığında
unuttuğum yürek telaşlarımda
seni merhabalarla karşılamayı
yada sımsıcacık bir hoşçakal’la
seni gün sonuna uğurlamayı
tüm yorgunluklarımı unutarak
nasılda özlemişim
ve nasılda sevdirdin böyle kendini
iyiki geldin yalnızlığımı bitiren helalim
gör bak. gör bak
aşk şimdi nasılda yakışacak ikimize
herkes deli gibi kıskanarak imrenecek bize

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ