Hatırlıyorum da
Daha dün gibiydi
Serin bir sonbahar sarısında
İlk yaprağın düştüğü o çınar ağacının altında görmüştüm ya seni
Yüzün sanki nurdan bir peçe ile örtülü gibiydi
Öyle Işıl Işıl bakıyordun ki
Gözlerime kutsal bir mil çekildi sandım
Hani insan kör’ken bile kalp gözüyle görür ya o güzelliği
Öyle bir şeydin işte o anda
Yani ekmeğin yanına yakışan su
Toprağa can atan bir filiz tohumu
Dile yakisan bir söz
Alnıma yazılan ama görünmeyen bir kader gibiydin
Fakat ne yazIk ki
Dört mevsim arasında aniden bittin

Her serin bir sonbahar sarısında
Çat kapı çalınca aklımı
Geçer diyorum
Yüzüm yüzüme küskün aynanın sırrına gizlerken kendini
Gece yıldızları döküyor birer birer saçlarıma
Saçlarımda hüzün rengi ve yüzüne bakamadiğim nurdan rengin
Sen gelince aklıma
Alın yazımda bir intihar telaşı
Ve o telaşta bir gözyaşı
Yanağımdan gençliğime düşerek nasılda ölüyor
Ellerimde yokluğunun kırışıkları
Benim elimden tutup sanki beni sana götürmek istiyor gibi

Her hangi vakitte
Adın dolanırken dilime
Birden
Salkım saçak bardaktan boşanırcasına bir yağmur yağıyor
Sanki hüznüme bulutlar bile ortak oluyor
Uzaklardan senden bir haber getirmişçesine
Ardıç kuşları konuyor pencereme
Ve kanatları biraz ıslak üstelikte rengi bembeyaz
Hani senin en sevdiğin orkide çiçekleri gibi
İşte o anda
Penceremde saksıda duran güller birden birden bire kırmızıya bürünüyor
Yüzünü duvağına gizleyen
Mutsuz bir geline
Giderken adetten takılan bir bel kuşağı misalı
Birden bir dem çöküveriyor o anda
Bir yanık bir sevda türküsü söyleyesim geliyor
Fakat sazına küsmüş kopuk tel gibiyim
Cümleler göç ediyor iki dudak arasındaki yurdundan
Ve sustukça biraz daha susuyorum

Hiç unutmam
Seni tanıdıktan sonra
Daha bir sever olmuştum sonbaharları
Ve özellikle de
Sen dalından düşen o çaresiz yaprakları görünce
Hep derdin ya bana
Yaprak yerde değil dalında güzeldir diye
Ve ne zaman yerde düşen bir yaprak görsen
Onu avucuna alıp ağacın dalına yapıştırmaya çalışırdın
Ben sana nasılda imrenerek bakardım o anda bir bilsen
İçimden o anda kendi kendime derdim
Sonbahar bir insanın eline
Bu kadar mı güzel yakışır bu kadar mı
Şimdi ben
Senden sonra kuru bir ağaç gibiyim
Sen ise sen ise dalını kaybetmiş bir yaprak
Şimdi her hangi bir baharda
Kim buluşturacak bizi bilmem amma
İkimizde dört mevsim arasında
Nasılda nasılda bu kadar kolay unutulduk
Yaprağın ağacın ve sonbaharında mı hatırı yoktu
Zaten o çınar ağacıda
Ne hikmetse bizden sonra çürüdü gitti çürüdü gitti

Ayhanca Cümleler
Ayhan Akdeniz