Duydum ki gözlerin acı bürünmüş
Dostlardan uzağa kaçar olmuşsun
Benden sonra ilk kez ölüm görünmüş
Korkuya sarılıp iman dolmuşsun
Dağların ardına güneş değer mi?
Aşka eğilmeyen başı eğer mi?



Ayrılık kitabı nasıl yazılır
Hangi hakim kırar aşka kalemi
Sahipsiz mezarlar nasıl kazılır
Ve mezar taşına işler elemi
Bil ki ah etmedim beni ezerken
Mezarıma bir bir taşlar dizerken.



Çalılar dadandı sürgün şehir’e
Şu yorgun kollarım boşluğu sardı
Gözlerim dönerken sözsüz nehire
Bilirsin benim de emelim vardı
Çaresizlik yağdı kara bahtıma
Başkası oturdu benim tahtıma.



Kenar köşelerde seyrettim seni
Avundum, mutluydun başka biriyle
Hatırlamıyordun solan gülseni
Baş başadır dedin o kederiyle
Şimdi o kederler sana bulaşmış
Tıpkı benim gibi ömre dolaşmış.



Boşversene gülüm dertler geçici
Unutulmasa da alışıyorsun
Bir zaman dediğin canımın içi
Şimdi gece gündüz yüreği yorsun
Yorulunca otur köşe başına
Bir çentik de sen at gönül taşına.




Ayvazım DENİZ