Gidince biter sandın gönlü sokağa çalıp
Geride kalan yürek unuturdu nasılsa
Son bir kez düşündün mü kendinle yalnız kalıp
Hangi seven pişmandı geçmişiyle asıl sa
Kahretmez mi sanmıştın hüznü gönlüne sürüp
Tüm güzel duyguları yüreğinde öldürüp.




Duaları sema’yı bulut gibi sararken
Yağan her damla rahmet beklentiyi artırdı
Umut ipte sallanıp yüreğini yorarken
Ufak bir ışık görse gözünde abartırdı
Beklemek yorsa bile bıkmadan yol gözledi
Eski günlere dalp varlığını özledi.




Çıban gibi sürekli gönlünde sızladıkça
Yolup atmak istedi kaşıdıkça azıttı
Kapanmayan yarayı gözlerden gizledikçe
Sonradan anladı ki gömülen bir yazıt/tı
Çabadan vaz geçince gerçek dile döküldü
Yar sevda yumağımız yavaş yavaş söküldü.




Be hey şaşkın sevgili gitmek de, kalmak ta zor
Yine bendim kalbinde giderken götürdüğün
Ne zaman mübah oldu ister bir bilene sor
Bu kaçıncı gemidir bilerek batırdığın
En sonunda boğulan yine biz olacağız
Bir gün mutlu olmadan yollar da solacağız.



Ayvazım DENİZ