yalnızlık mevsimlerim geçiş noktasındaki köprüdür sanki
bu köprüden yazın geçiyorum
kışın da iniyorum.
hele aralık ayında esamesi bile kalmıyor.

çünkü yalnızlığın üşüdüğü bu uzun saatlerde
iki kişi oluyorum birdenbire
biri ben biri de sen
aslında sen yoksun yanımda
lakin anıların var
uyutmaz beni
düşürür içime mevsimlerden
aralığın ayaz havasını
kemirir beni sanki
halden hale,
havale geçiren çocuklar gibi bayıltır beni.

hele bayıldığım zaman,yan yakıla yıkıldığım zamanlar
ne çok özlüyorum yalnızlığımı
senden ne kadar nefret ettiğimi bi bilsen
herhalde sen de benim gibi yalnızlığı çok severdin.
ve en az benim kadar özlerdin..

şimdi bu duygulardan kurtulmak için
neyi mi vermezdim ki
bir kaç kuruş param olsa
güneyin sıcak kumsalarına uçardım..
sıcak yellerin esintisine bırakır
senden uzakta yalnızlığımı yaşardım...

aralık/2014