Yağmur;daha biz çocuktuk
seni tanıdığımızda
O zamanlar pek uğramazdın
sen küçük kasabamıza
Ve dualar ile yönelirdik
biz senin için yaradana
Nur yüzlü amcalar
nur yüzlü teyzeler
ve bir de hiç bir şeyden habersiz
küçük melekler dua ederdi senin için Allah’a.
Ertesi gün uyandığımız da
her yer ıslak her yer çamur ve hafiften sel olma durumu vardı kasabamızda..,
Ve birde mis gibi toprak kokusu dolaşırdı havada..
Ardından ılık bir ısı hakim olurdu ve ona gökyüzünün maviliğinde
rengarenk gökkuşağı eşlik ederdi.
Biz seni nur yüzlü insanların,
kalbi temiz minik ellerin
duasında tanıdık yağmur.
Biliyor musun yağmur kimse
senin varlığından haberdar
bile değil.Ne oldu bize yağmur, nerde kaldı o masum, etrafa tebessüm saçan insanlar.
Şimdilerde yüzlerde sadece
tuhaf bir bakış var.
Ve biliyor musun yağmur.
Nerde o eski Ramazanlar dediklerinde nerde o eski yağmurlar diyesim var
Ve birde büyüyünce ne olmak istersin sorusuna
-Bir yağmur tanesi olmak isterim
sadece..Ve gökyüzünden yere
ilk düşüşüm sana olsun ey Mekke.
Diyesim var..

Vuslata Yolcu