Artık insanları duymak istemiyorum
Dinlemek
Ve
Anlamak da

Ben
Doğayı dinlemek istiyorum
Denizin mavi dinginliğini
Irmakların yeşil huzurunu
Dağların coşkulu bağırışlarını
Rüzgarın ılgıt ılgıt serinliğini

Gelinciğin
Ve
Kır lalelerinin al rengini
Nergislerin gizemli kokusunu
Mayıs papatyalarının saflığını
Daha hepsini sayamayacağım
Bütün kır çiçeklerini
Duyumsamak içimde

Haydi, gelin yanıma
Doğanın bütün sesleri
Ah ne çok istiyorum
Bütünleşmeyi seninle
Bazen ırmak oluyorum
Bazen mavi bir deniz
Bir kır çiçeği güneşe yüzünü dönen
Bazen de bir defne ağacı
Ah o kokusu siniyor bedenime
Ve gövdemde yaprakları

Evet, evet
Bir defne ağacı olmalıyım
En çok onu seviyorum
Ve aniden
Şöyle bir düşünce
Yalayıp geçiyor zihnimi
“tarihin içinden çıkıp da
Kıskanır mı acaba tanrıça Daphne” ?













yeşil düş ’lü şair/gülsüm öztomurcuk
19 kasım 2014/23.55 manavgat