---yarasına bulanmış
titrek bir sevda masalıydı
yüreğimin çatısına konan---


tenime ne sürsem bir ölüm kokusu
dudaklarım biraz neşter kesiği
kan kırmızı ayrılık sızan kıvrımlarımda
hüzün dikenli yollardan geçiyor
boynumda urgandan kolye
ecelim ol diyorum yoksan




ölürsem sevdiğim
dökülürse ömrüm takvim yapraklarından bir bir
her cümlen benimle başlasın
her sabaha benimle uyan
sonra zemheri yangınlarda köz olayım sana
ahımdan sığınacak kutsal mekanlar ara





rüzgârlara sevdalıydı kıyılarım
boğazımda düğümlenir akıntılar
hıçkırıklara boğulurken söz yaşlarım
hırçınlaşırken dalgalar
bir "sus" çoğalır gökyüzünde
kendi iç sularımda boğulur şehrin gürültüsü
meltem’ime karışırdı denizin iyot kokusu





deniz esintisidir adım
denizin suyundan yarama tuz karar
ağır acıları hüzünlerime harmanlarım
aklımın sırtında ağır yük
gelincik kokan umutlara bağlanırken
martıların kanadına sığınır
huzur kokan limanlar ararım



en acı kelimeleri sürerken dudaklarımın hüznüne
yine de vazgeçmezdim senden
dişimle parçalar acıyı
dilimle mutluluğa çevirir
yüreğine bırakırdım sessizce


varsın varlığın damarlarıma zehir gibi aksın
kanıma karışsın usulca
sessizce çıkıp gelirken gecemin sensizliğinden
içimde bir çocuk yetim kalsın sevmelere



MELTEM KINIC

Şiirime sesiyle hayat veren Olgun Onur abime yürekten teşekkürlerimi sunarım saygılarımla..