Şimdilerde bir kum tanesi
gibi düşüyorum sensizliğe.
Adım adım yaklaşıyorum
mutlu olduğumuz zamanlara.
Uzanıp elimle tutmak istiyorum
seninle geçirdiğimiz güzel günlerimizi; ve kimsenin bulamayacağı yere saklamak istiyorum.
Ne zaman gelse tebessümün aklıma, yaşadığımız güzel günleri indirip tozlu raflardan sensizliği unutmak istiyorum.
Yürüyorum, kulakları sağır eden
bir sessizlik içinde.
Elimde senin sevdiğin papatyalar eşlik ediyor sensizliğime.
Sonra fal bakıyorum senin için
"gelecek" ,"gelmeyecek" diye saymaya başlıyorum bir bir.
Ve her seferinde "gelecek" çıkıyor
falımda.Ben hiç ümidimi yitirmedim fal bahaneydi aslında.
Saydım kaç gece oldu.Sensiz sabahladım soğuk ayazlarda.
Çayımın bile tadı yok, gülüşün olmayınca yanımda.
Sen yokken yanımda güneşde doğmadı karanlığıma.
Hep seni istedim hep sana dua ettim Yaradana, Habib’i aşkına.
Ben biliyorum sevgili;
Bir gece sessizliği senin ayak sesin bozacak ve elimde yine senin
sevdiğin papatyaların olacak.

Vuslata Yolcu