Ben seni pencereme sızan güneş gibi sevdim.
Sen kapı eşiğinden sızan bir rüzgar gibi çekip gittin.

Bir boşluktayım, ne nefesim nefes, ne de yaşamım yaşam.
Bir yavan haldeyim, bir uçurumdayım, bir araftayım.
Sabıkalı bir mahkum gibiyim, nereye gitsem dışlanmaktayım.
Bir bilinmezlik, bir yasaklanmışlık, bir karanlık hayatın içindeyim.
Cennet ile cehennem arasında kalmış bir çocuk gibiyim.
Ellerim bahara sevdalı, gözlerim ise aşka
Aşk ki; şimdi ikiye bölünmüş bir mutluluk parçası.
Yarısı sende, yarısı dünyanın yasaklı bir şehrinde.

Şimdi, senden kalan tüm özlemlerimi ceplerime dolduruyorum.
Üşüyen parmak uclarımı ısıtıyorum.
Bazen kaçak bir tütün sarıyor parmaklarım.
Bazen ise bir depremin enkazına dokunur gibi yüzüme dokunuyorum.
Yüzüm de coğrafyası yağmalanmış bir halkın üzüntüsüne rastlıyorum.
Sonra yüreğimden dicle gibi acılar akıyor,
Fırat’ına kavuşamama korkusu gibi.

Ben seni pencereme sızan güneş gibi sevdim.
Sen kapı eşiğinden sızan bir rüzgar gibi çekip gittin.

Bazen seninle içimde konuşamadıklarıma ağıtlar yakıyorum.
Yağmurlar, seller, fırtınalar içimden geçip gidiyor.
Bir şehri tarumar eder gibi, yasaklanmış bir şehri.
Bazen ise susuyorum,
Yetim bir çocuğun anne sevgisini anlatamaması gibi.
Bazen bir türkü söylüyorum içimden.
Tüm kahpe sevdaların bekasını darmadağın eder gibi.
Bazen bahara sevdalanır gibi, bir buluta sevdalanıyorum.
Mutluluğuma yağmurlar yağdıracağını bildiğim halde.
Ve ben senin yokluğunun fakiriyim.
Darmadağınım, paramparçayım ve yokum.
Oysa acıların hepsi seninle anlamlıydı.
Sensiz çektiğim tüm acılarım canıma okuyor.
Ne sarılıp kendimi teselli edebiliyorum.
Ne de dertleşip içimi ferahlatabiliyorum.

Bir sevda uğruna hayatını heba etmek zordur.
Ve bunu genç yaşta yaşlananların hepsi bilir.
Genç yaşta sevdasına mahkum olanlar bilir.
Zor olsa da sevdiği şehre uzak kalmak,
Bir mülteci gibi sevdasının koynunda yaşlanmak için,
Saçının her telini ağartıncaya kadar,
Tüm kahpe sevdaların bekasını darmadağın edecektir.
Sevdaya sevdalanmış çocuklar.

İbrahim Dalkılıç

09/11/2014
23:40 izmir