Başka kim yokluğunu söyleyebilir
Bir yarını kalmamışken
Mutlu yani umutlu olduğu vakitlerden
Biraz sonra hüzünlenip
Etinden kemiğinden şiir sıyırabilir
Kim berbat hıçkırıklarını
Kalbinin avazı yapıp türkü söyleyebilir
Ben diyorsan biraz daha insansın
Olacakları kaderin sayıp
Daha derin öfkelenebilir
Farkını ödeyip biraz tanrı olablirsin
Aynalardan uzak durduğun sürece
Bu gerçeğin kanatlarıyda uçabilirsin!

Annesiz güzelliklerin olur mesela
İçini hınca hınc yalnızlık doldurabileceğin
Müsait bir yerde ölebilecek kadar
Seçeneğin olur
Nefesin nefesinden önce geldiği için
Kıdemli sayılıp hatırı sorulur
Belki bir rengin olur üzerine serebileceğin
Yokluğunu söyleyip gidebileceğin
Kapın olur sessizlik
Sonra yeniden başlayacak cesaretin
Ruhu üflenir
Ömrüne lutuf sayar
Şükredersin
Artık tanrı değilsin
Ağlayıp gülebilirsin!

Kimi kimsesi olmayan bir mutluluktur yalnızlık
Herşeyin bir şeyi değilsindir mesela
Kıvılcım kıpırdamaz
Hayattan uyanır gibi canlanırsın
Aklına gelene merhaba der
Sımsıkı sarılırsın ilk muhabbetine
İyidir,
iyi sayılır hatırlananlar
Yakın komşu olursun hüzünlere bile
Bil kıymetini yalnızlığın
Olmadığı yer çok az dünyada
Bil ve kimseye söyleme yerini
İşgale uğrarsın yoksa