UTANCIN PEMBELERİ

Karışık uğultulu sesler savaş ordularını topladım içimde
gözü kapalı kör güçleri kımıldanışlar var içerimde
aldırmıyorum artık sadece neşeli gülüşler olacak
son günün bu deseler bile
cennetin içinde dünyanın başkentindeyim belkide
kelebekler yanımda şelalenin sularıyla kavga eden ellerimle
doğanın yeşil sesleri değerken bedenime
ıslanıyorum şimdi telaşesiz en değerli saatinde
yasaları koyan direnişçiler yok burada
doğanın tertemiz suları sadece
utancın pembeleride yok ıslatan dokunan su zerreciklerinde
gözlerimi yumdum sadece dokunan suların serinliğinde
ölümün karşıladığı denizi hatırlamak istemiyorum belkide
korkulu kıyılar yok
sıcacık bir odun ateşi yakmışlar kıyıların birinde
kurunayım diye kutsal dediğim sahillerin birinde
Paronoma elindeki kutuyu açmayacak söz verdi
attı denizlerin en dibine
dünya çok güzel şimdi sevişirken turkuvazların içinde
yalnızlığımı bölen suların sesinde...


UTANCIN PEMBELERİNE KUSANLAR
GİT DİYE KOVUYORLAR
GİT O ZAMAN
SANA AİT OLAN SULARA

SADECE ONLARI KOKLA
VARSA EĞER SARIL YAVRULARINA
SIMSIKI HEMDE SIMSIKI
GÜL KOKULARINDA...

...GÜLİSTAN...