sığınacağım
yüreğine
sağ kurtulduğum anlamsızlıktan

bitkinim , ağlamaklıyım
çok değil
uzun değil
hiç değil
gözümü kırpmadan baksam yüzüne
yatışır hiddetim

senin görevin
rüzgarın sarışınlığını öldürmeden
yağmuru yağdırmak
acırım doğduğum renge
gülümseyerek ettiğim dualar saolsun
hisssizliğim şenlensin
sığındıysam sığın
sarıldıysam sarıl
ben sonsuzluğa hep inandım





kederimde isyan yok
pes etmek hiç yok
misyonu yok kahkahamın
görevim aşk
tat veren dudaklarımın
ıslaklığı
sessiz sokaklara benziyor
yoruluşla
getirdim kendimi

kabul et beni
kabul ettim seni


aciz çocuk
terimini kulllanmadan
tahammülü yaşayalım beraber
biliyorum
bu her şeyi öldürüyor
büyük yazıp
küçük yaşayanları affetmeyeceğim


çocuklar bedel ödemez...



kat kat düşler var üzerimde
ve dudağı bükük küfürlerim
suskunluğuma sebep devasa boyutta çürümüşlük
ateş düşürüyor ciğerime
eli kanlı günlerin inadına
bir gizi yutuyorum
umudu doğuruyor an
anlatamadan damarımın içinde yok olan bir denklem
yüzümün yarasını kaplıyor
Tanrı bildiğini kuldan neden saklıyor

gerçi
hepimiz bir hayalin bekçiliğine soyunup
şehirlere dağılmışız
kabus severler kokuttukça renkleri
birbirimize sarılacağımıza
azalıyor çocukluğumuz



sevgilim
iyiliğin çaresizliğine dayanamıyorum
hep o yüzden çağırdım seni
boğulmak istemiyorum kıstırıldığım yalnızlıkta
çocuk kadınlar yanında taşır panayırları
üstelik ben yetinmem
gürültücüyüm sevmede

düşün bunu...