SEN ŞU GEÇEN YILLARDAN BİŞİ ANLAYABİLDİN Mİ?..


Söylediğimiz şarkılarda masumiyet vardı diyordu ,kin nefret diz çöküyordu önlerinde,sarılarak tek kelime konuşmadan geçiş sıcaklıkları bir tünel açıp kalbimizde bir yol buluyordu buluştuğumuz o köprü altları su boyları bazen deniz kıyıları aşkı gizleyen kelime oyunları unuttuğu her şeyi ona yeniden hatırlatmıştı kırışmış elleri yine titredi,beden neydiki o bu dünya için sadece bir giysi zamanla yıpranacak olan bir elbise


onların ruhları önemliydi ve o sürekli genç ve dinamik kalmalıydı,eğer o da göçerse onun çöküşü olurdu,babasının ilk göz ağrısı birtanesiydi,ne çok emeği vardı,ona hiç ses çıkarmamıştı ama annesinin olmaz bize o aile uymaz çok ayrı insanlar dediği aşkı şimdi uzaklardaydı,okulunu bitirmiş İstanbul’da çalışıyordu,bir dolu sevgililer aşklar onu arada o kalabalıkların arasında acaba hatırlıyormuydu?


kim bilir, o şimdi bambaşka biriydi,ona yazılan cevaplar kesildi ,hisssettiği şey aynen doğruydu ve o başkası ile evleniyordu.Arena ortasına salınan aç birköle gibi hissetti kendini az sonra aç aslanlar tarafından bir lokmada yok olacaktı


Deniz taşımacılığı ile ilgili muhteşem yatlar üretiyordu, ticaret hayatında hatırı sayılır biri olmuştu ,resimleri vardı esmer çok güzel bir kız yanında küçük bir çocuk resimlerini gördüğünde yanılmadığını anladı,annesinin aile dostuna evet diyerek nişan düğün bir arada olsun diye diretti,her şeyi unutmalı ve kendi gerçeğine vakit kaybetmeden akmalı idi


Akıllı bir insanın başarıdan başarıya koşması annesinin eski sözlerini aklına getirdi,annesi nasılda yanılmıştı o insanlar bize uymaz derken ne demek istemişti ?hala kendisine soruyordu o insanlar niye kendi ailesine uymazdı,ailem izin vermiyor dediğinde o çocuk kendini dışarılara atmıştı,belkide hırsını işinden çıkarmıştı

SEN BİR ŞEY ANLAYABİLDİN Mİ?

Duvarları kaplayan sarmaşıklar camlarıma uzanır

onların her dalı seni hatırlatır

rüyalarımın ortasına elin uzanır

illa o çiçeği bana vereceksin, öyle gürültüler yapıyorsun ki evdekiler uyanır

özgür bıraktığım aşk mağbedimde şimdi

kimseye aldırmadan ellerin uzanır

bir kaç şiir senin mi değilmi çaldıysanda çaldın satırları aldırma boşver

onlar sanki ruhumda oluşan duyguları uyandırır

yargılamadan hesaplamadan deli dolu 1970 ler bak şimdi tütün olmuş

bende sigara kağıdına sarılır

duman dumana ortalık

dumanların arasından sıyrılan yüzün karşımda

tırmandığın sarmaşıklar hala yerinde dahada sarmalanır

pervazların rengi birazda şekli değişti sadece

penceremden sarkıttığım kollarım

büzüş büzüş derilerim ah o değerli çizgilerim

unutulmuyor bazı şeyler

ruhun oyunu olmalı içeride gençliği koşturan serseri

diretiyor bedenime oysa yorgunum

yürüdüğüm yolarda artık dinleniyorum

kızımın bana uzattığı o güzel bebek günümü aydınlatırken

yıllar ne çabuk akıyor nasıl bir şey şu yaşam

sen anlayabildin mi?

ben hala şaşkın düşündükçe sersem gibiyim

SÖYLESENE
SEN ŞU GEÇEN YILLARDAN BİŞİ ANLAYABİLDİN Mİ?
MEVSİMLERİN BİRİNİ BİLE HATIRLAYAMIYORUM
BEN SERSEM GİBİYİM

MİRAY HANIM