Uyanışım çılgınlığım öpüşüm
dudaklarımla taşırdığım nergis kokusu
sabah süzgünlüğünde
sonsuz bir öpüşsün görünmez
Sen yoksun: Kimse yok.


Diyorsunki: Onca yoksunluğu gezinirken seninle
kendimi düşsel kerelere ayırıyorum
sessizliği konuşuyorum kesik kesik
yoksun!

Sevdiğim herhangi bir sabaha uyandığımda
durup dururken ömrün zümrüt kuşları
gözsüz dönüyor odayı
içerimi kaplıyor sensizliğin açık ölüm susları
son hız kalbim süzülüyor ruhumun uçurumundan

--sevdiğim ben seni sabun kokan uykulardan uyanmış beklemedim mi?
--sen beni özlemin kızıl taylarına eğilmiş beklemedin mi?

Ey umarsız kalbi ürün veren doğal tadımlık
yaralı dudağın nefes verdiğinden buyana
buğulu öpüşmeler öpüş ecesi -kıstırıldım bittim
sanki hiç olmayan gözlerimi çıkarttım koydum
gözlerinin önüne
muazzam oyuğunda kuzey yıldızı ışısa nafile
bir çığlık ezgisine kanla fışkırsın hayat

--mutlu yokluğuna kavuştursun beni